Schaaralaaf is sinds 1987 de naam van het Bulletin van het Knotsenburgse (of Nijmeegse) Prinsenconvent.

Bulletin 1 is geschreven, gefotokopieerd en rondgezonden door Jan II van Wichem, de bijeenroeper van het eerste uur. Na Bulletin 54 nam Ad I Lansink de functie van Jan I over. Samen besloten zij om het bulletin een echte naam te geven: Schaaralaaf met verwijzing naar het ‘gouden schaartje, waarmee John I Bertine zijn ex-prinselijke vrienden verraste toen zij spontaan besloten om elkaar vaker te treffen.

Het aantal woorden van Schaaralaaf 55 nam met de komst van de nieuwe redacteur toe, en de vormgeving ging wat meer op een – zij het nog sobere  – nieuwsbrief lijken. Kleur was nog te hoog gegrepen, en afbeeldingen ook. Toch zouden inhoud en vorm van Schaaralaaf in de loop van de tijd veranderingen ondergaan. Een selectie uit de later bonter geworden verzameling maakt dat duidelijk: Schaaralaaf 124 heeft minimale kleuraccenten. De redacteur probeert met Schaaralaaf 127 (2) iets anders: een foto en wat meer kleur. Het aantal pagina’s neemt met 100% toe en  de lay out wordt ook wat professioneler: Schaaralaaf 162.

De mijlpaal van het 200e bulletin werd gevierd met Schaaralaaf 200: een editie met maar liefst 8 pagina’s, met een mooie terugblik van Carol I Boef en afbeeldingen van alle Prinsen van Knotsenburg van 1952 tot 2004. In Schaaralaaf 219 toont de redacteur een seriepostzegels: voorbode van een nieuw smoelenboek. De lay-out van het ex-prinselijk bulletin verandert van tijd tot tijd: ter illustratie Schaaralaaf 291, min of meer toevallig met een impressie van het Kiek ze Kieke-schlagerfestival 2014, dat eindelijk weer eens door het Prinsenconvent werd gewonnen.

De jubileum uitgave Schaaralaaf 300 stond helemaal in het teken van de redacteur der redacteuren: Ad Lansink. Zijn antwoord was de bijzondere Prinsenketting opgenomen in Schaaralaaf 301 CCC Vanaf Schaaralaaf 309 is de productie en redactie in handen Jaap I Lamers en Gerard I Brouwer.

 

(tekst Ad Lansink: bewerkt)